Ақұштап Бақтыгереева (Анау көрші сөз ұқпас қиқар адам)

Анау көрші сөз ұқпас қиқар адам,
Шаруа баққан, өзінше үй қараған.
Мандайына біткені - бір машина,
Мүлкі болды ерте-кеш сипалаған.
Келеді айдап, қабағын қалындатып,
Дәл осы деп ойлайды нағыз бақыт.
Нәрестедей әйелге өбектетті
Ақ матамен күнгейін жабындатып.
Балшық тисе көрсең-ау дірдектеуін,
Соны жуып өткерді бұл көктемін.
Тіршілікте бұл сорлы сезе ме екен
Қанша адамның көңілін кірлеткенін.