Ерлан Жүніс (Дәл қазір...)

Дәл қазір... тек басқа қалада,
Сен жайлы ойланды бір адам,
қалаға,
жымиған, жылаған,
дәл қазір арылған күнәдан,

дәл қазір күнәға бататын,
қарады ол:
сен жайлы ойланды,
терезе алдына байланды,
есіне түсірді жайдарлы,

кезіңді,
кезіңді жабыққан,
оның шын сүйерін жаңа ұққан
кезіңді,
кезіңді
сүйікті болудан жалыққан,

сүюге ұмтылған өзгені,
өзгеге арналған сөздерің,
өзгеге қараған көздерің,
мұңайтып тұрғанын сезбедің,

дәл қазір... тек басқа қалада,
сен жайлы ойланған адамды,
өзіңе айналған адамды,
өзіңе байланған жанарды...

Дәл қазір... тек басқа қалада...

Сенгем бүгін!
Жаңа күн шуағы да,
Теңіздің толқыны да,
Қараша тұманы да,
Найзағай жарқылы да,
Сәуірдің жаңбыры да,
Таулардың киесі де,
Құстардың тағдыры да,
Жолдардың иесі де,
Таңдардың сәлемі де,
Кешкілік сүйісу де,
Даланың селеуі де,
Кітаптың иісі де,
Ағаштың тамыры да,
Гүлдердің ғұмыры да,
Көкжиек сағымы да,
Қанаттың қыбыры да,
Әлемнің жұмбағы да,
Мәнгілік мұңдары да,
Махаббат құрбаны да,
Сағыныш құлдары да,
Күнтізбе күндері де,
Ғасырлар жаны мұңлы,
Сағаттын тілдері де,
бәрі де бәрі білді:
Жыр жазғым келгендігін!