Тыныштықбек Әбдікәкімұлы (Сені сүю....)

Сені сүю – күрсініп, күнде күту хатыңды...
Хат жазам деп мен де сан, түнге қалам матырдым.
Түнге қалам матырдым, жаныма іздеп бәтуә,
Қаламымның ұшында ауылымның оты бар.

Самайымның тұсынан аққан күнді санадым.
Сені сүю – әлемге маңдайдан нұр тарату.
Азап болса, әрдайым, мен сен үшін тартайын!...
Бүршік шашып тау жақта, бал ашуда март айы.

Әр лүпілі ділімнің – мәңгілік мұң тарихы.
Сен ғанасың еститін,
Көре алатын!
Танитын!
Уысына үміттің уыз төгіп фәни Күн...
...елесіңнің ернінен қақ жарылар қара ұйқым!

Қақ жарылып қара ұйқым, ақтарылып ақ Өлең,
Санамдағы сәскенің сәулесіне бөленем.
Сәулесіне бөленем санамдағы сәскенің.
Сені сүю – азадан ада әлемге көшкенім!


Сені сүю – қуатты қорқынышым, көз ілген.
Дәл көзінің алдынан, бірге өтемін өзіңмен.
Мендің нәзік сезімге қанаты ыстық тіл басып,
жымиюың – маған мың әулиемен ымдасу!
Сенсіз қалсам,
дүрлікпе пендешілік тірлікке...
сыймас,
іште құдайы күбірлеген – бұл басым.