Әмірхан Балқыбек (Күзгi жапырақ қалтырайды Күнге ұқсап)

Бiрде, ашық, Бiрде шашық аспаны
Күз көтерiлiс бастады.
Кесiп алып тастады әлде өлi етiн,
Әлде сырлы бiр жыр жазып тастады
Жүрегiме,
Әттең, оны оның өзi бiледi ме?

Жалғыздықтан жабығыңқы көңiлiм
Әлдененi iздедi:
Топтала ұшқан тырналардың тiзбегi.
Туған жерге қош айтысар күздегi?
Көк төсiнде көрiнбейдi iздерi.

Сезiмiмдi қолшатыр қып табиғаттың түнiне,
Күзгi гүлдi сыйлау үшiн гүлiме,
Тентiреймiн жағалауға жете алмаған толқындай
Тас жол бойлап, түспейдi әттең бәтеңкемнiң бүрi де.
Не айтамын анау жалқыз күнiме?

Саған деген сезiмiм бұл, бiл, еркем:
Әппақ болып оянасың күнi ертең
дейтiндей ме Аспан Жердi құшақтап?
Қараңғы түн ғашықты кетпесе екен пышақтап?

Бiрде ашық, бiрде шашық аспаны
Күз көтерiлiс бастады.
Құздан құлап өлсiн дедi, кiм бiлсiн,
Қыз есiгiн ашпады.
Осы бiр шақ Ай қамалған қораға,
Құздан құлап өлер едiм,
Ешкiм бiрақ бармайды ғой молама.

Күйiнiштен тырналардың тiзбегiне қосылып,
Кетер едiм, керегi не қанатымды бос ұрып.
Туған жерге жетерiм не жетпесiм
Белгiсiз ғой әнге бөлеп келесi жыл көк төсiн.

Сыңарымды iздедiм мен күнiмен,
Сыңарымды iздедiм мен түнiмен,
Сен ақ та мен сұрың ем,
Сенен басқа ешкiмге айтқаным жоқ бұны мен;
Тiзбегiмен ұша алады тырналар,
Ал аққулар ұшса тек ұшады ғой жұбымен.

Мұңлы уiл жел айтатындай құлаққа,
Айдын көлдiң тағдыры айналғанын сұраққа.
Бiрде жылау, бiрде сұрау аспаны,
Күз көтерiлiс бастады.