Бiр үмiт

Тереземнен бiр үмiт тамшылап тұр,
Мен отырмын өзiмдi жаншылап құр.
Жылым жылжып, уақытым ағылады,
ҮМIТ қана әзiрге қамшылап тұр.

Сағынып та сарғайып жалығармын,
Жалғыздың келбетiнен жан ұғар кiм?
Маңдайыма жазылған жазуы деп,
Тағдырдын сыйын алып тағынармын.

Болсақ та бұйым сынды бөлшектелген,
Орындалмас арман бар "көрсек" деген.
Тартынып, талпынғаннын орынына,
Орын берiп қоярдай көнсек төрден.

Көкейiм көндiктiрмей жанып барат(ды),
Алғасын ақиқатын анықтап ап.
Телмiрiп отырғанда, ойға батып.
Тереземнен тағы үмiт тамып барат(ды).