Ақберен Елгезек (Түнгі элегия)

Түн іші. Күңгірт бөлме. Елеспіз біз.
Бұл әлемге келген де емеспіз біз.
Қиялымыз шайырдың о, дүниелік,
Қабірінде билеген көмескі күз...

Біз екеуміз ешқашан тумағанбыз,
Тәтті сәтті Тәңірден сұрағанбыз.
Онда неге бөлмеде құшақтасып,
Тірі жандай шынымен жылағанбыз?

Біз екеуімз ешқашан жолықпадық,
Жолықпадық, неліктен соны ұқпадық?
Күңгірт бөлме ішінде қауырсындай,
Нәзік күйге елітіп, қалықтадық...

Балауыз шам түбіне тағы да біз,
Көлеңке боп құлармыз, шағыламыз.
Бұл жалғанға келмесек, неге біздер,
Бірімізді біріміз сағынамыз?..