Ескелдіге барғанда

Жаздың айы. Жапырақ гүлдеп еді,
Бала біткен демалып жүрген еді.
Есімде жоқ екі айдың біреуі ғой
Маусым ба еді, жоқ әлде шілде ме еді.
Біздің ауыл Кереку іргедегі.

Көрген бе едік, біз оны сезген бе едік
Тұрса дағы тарихта безбенделіп,
Барып қайтсақ деп еді Ескелдіге,
Астанадан арнайы жездем келіп.

Ертең жолға шығамыз аттан деді,
Маған қызық Баянтау мақпал белі.
Елдің бәрі білмейді – ау, Ескелді – ол,
Мәртебелі Мәшһүрдің жатқан жері.

Жолсерік боп жездеме келдім дағы,
Көп нәрсеге таңғалдым мен мұндағы.
«Иесі келді деген» жер екен ғой
«Ескелді» деп жүрсе де елдің бәрі.

Жазғанына сын айтпас пешененің,
Жырға жүйрік, тілге бай шешен едің.
Бұл оның өмір сүрген жасы дейді
Жетпіс үш баспалдағы кесененің.

Серік қоспай Алладан сұраса нық,
Қабыл болар мүміннің дұғасы анық.
Керемет оқиғаға кездестік қой,
Кесененің ішінен шыға салып.

Өлімді ойлап, еске алып қияметті,
Шыққан кезде кім қандай зиян етті.
Күн ап-ашық, бұлтсыз боп тұрсадағы
Аспан жақтан ақ жауын құя кетті.

Қоршап алып сол жауын бұл алаңды,
Жуындырып алғандай тірі адамды.
Біз көліктің ішіне кіре сала
Аппақ жауын әп сәтте тына қалды.

Болсадағы күнәңіз қардан қалың,
Тәубе қылсаң кешірер Аллам бәрін.
Әлі күнге есімнен кетер емес,
Кесененің басында жауған жауын.

 

Рауан Қайдар 

Қарап көріңіз 👇