Ананың қос ұлын жоқтауы (Серік пен Қалиға) (Қазақ ауыз әдебиеті)

Жазмыштың жолынан кім шегінбеген
Өшігіп қайта бастым өмірге мен.
.... сол өмірдің арасынан.
Ем табар шерлі көңіл жарасынан.
Жақсылар, құлақ салып тыңдасаңыз,
Сөз айтам сол жүректің жарасынан.
Адамның алды жарық тілегі бар,
Қуанып, күйінетін жүрегі бар.
Ажалдан басқа қиындық қолдың кірі,
Әй, Алла-ай, әрбір істің тірегі бар.
Өз елін кім шығыпты іздеп басып,
Сүруге шаттық өмірге әркім ғашық.
Жігітке әр уақытта Алла пана,
Бейбіттік болғай еді-ау, есік ашық.
Мендей қып кім көрген жоқ жол бейнетін,
Жас өмір ақыр бір күн гүлденетін.
Барух қырық жыл қатар деген бар ғой,
Бұл жерде бір мен емес, ел сенетін.
Алланың салғанына мен де көндім,
Қайғырып әр нәрсеге неге күйдім.
Қаншама бұл жалғанда көрдім бейнет,
Ант етіп ұмытпасқа басымды идім.
Әрияй, естен кетпес туған жерім,
Жолдас боп ойнап жүрген құрып теңін.
Жүрегі түзде бөлек болғанымен,
Иншалла, ер ешқашан ұмытпас жүрген жерін.
Осы жағдай ..........................
.................... арнап ойды,
Кім көрмес көппен бірге тойды.
Жігіттер түсібіңнен айнымаңыз,
Шыдап бақ, бұлтағына екі тойдың.
Жан еді бізбен бірге болған әуес,
Сұм жалған жүргемін бе, саған сеніп,
................... бермеген бір Алла ғой.
Күндікке жүріппін ғой сағымға еріп.
Жүректе асылдық жоқ шерленген соң,
Шешенде ақындық жоқ өрленген соң.
... не рахат бар-ау бұл жалғанда
Құбылып күннен-күнге түрленген соң.
Жерімнен алыс ұзап кеткендігім,
Сағыну дәрежесіне жеткендігім.
Жас ұрпақ, сіздерге тап болған соң,
Арманға жетпей, сірә, өткендігім.
Сағынам әруақытта анамды ойлап,
Тұңғиық түпсіз қара ойды бойлап.
Ауызым тұзды суға тап келген соң,
Бауырыңда жата алмадым аунап-қунап.
Білгенге ардақтаған ана қымбат,
Анаға өзі өсірген бала қымбат,
Анадан ақын туады, шешен туады,
Ананың қадірін білген бала қымбат.
Отырам анамды ойлап қапаланып,
Тәңірге айырдың деп қатты налып.
Титыққан жұрт тынысы тарылады,
Кешегі шаттық өмір артта қалып.
Әлпештеп адам еткен қайран анам,
Жел тұрса терістікке желге пана.
Бұрынғы өткен күнді арман етіп,
Қайғының күйін шертіп отыр балаң.
Рахат көрсетсем деп туған ай-күн,
Не жөнсіз, жөндіге де көнген ана.
Ержетсе ақ сүтімді ақтар-ау деп,
Бала үшін талай бейнет көрген ана.
... Сізбен Аллаға аян
... Ұлықпан мен алар ойдан.
Бұл тірлікте не жаздым мен?!
Өмірден басқа таба алмадым өмір сайран.
Соны ойлап қапаланып, қалып жүрме,
Әуелі өз-өзіңнен азып жүрме.
«Бақсыз жан болдым» деп-ай тірлігіңде,
Тәңіріңе тіліңді тигізіп жүрме.
Бұл күнде балаң өкінеді өміріне,
Сабыр ет, ақыл беріп көңіліңе.
Шын тілеп, бір сауаппен Аллам десең,
Қайғының төз ауыры мен жеңіліне.
Жай шуақ болар ма екен?
Ортайған толар ма екен?
Басымнан осы күнім тұтас кетіп,
Балаларыма қосылар күн туар ма екен?!