Мұқағали Мақатаев (Егістікке)

— Әзер шығып, әлсіреп күн батады,
Тұмау тиіп қалған ба Күнге тағы?!
Амандығын сұраспай бір-бірінің,
Осылай деп екі қарт үн қатады.

Жаз аспаны жабыңқы, түнеріп түр,
Жатыр дала шаңытып, күреңіп қыр.
Аузын ашып шөлдеген аңызаққа,
Сәл-пәл тамшы сараң бұлт жіберіп тұр.

Түңліктенген қара бүлт түнеріп кеп,
Ауыр қару атылды, үдеріп көк.
Шатыр-шұтыр шатынап аспан кетті,
Жауыны мен жасынын жіберіп тек.

Тамашалап ашуын, жасынын да,
Ата жердің ажары ашылуда.
Тұмауратқан күн келіп егістікте,
Екі қартқа еңіреп бас ұруда.