Ерлан Ахмет (Анашым, кешір)

Анашым, кешір!
Жалғыздық – мендік парық-тын,
айық күн асты кешіппін күйін ғаріптің.
Қайраңда қалған қайықтай қаңсып, қаусаған
көңілді арбап,
өзімді алдап жалықтым.

Анашым, кешір!
Ұмыт боп бүгін күлкісі,
әкемнің ерте таратып бергем жыртысын.
Тауым шағылып,
сағым сынғанда іздеймін,
алмасып жатыр айырмай жүрген өң-түсім.

Анашым, кешір!
Ажалдың алдын алу жоқ,
өмір мен өлім арасы – наза,
налу көп.
Бейбаққа демеу болар деп күттім рухыңды,
дендеген жанын зарығу деген ауру кеп.

Анашым, кешір!
Өзіңсіз күнім мұң екен,
өкініш толы өзекті өртер жыр – бөтен.
Құлпытасыңның алдында міне, тізерлеп,
қолдан келері – аруағыңа дұға етем.