Ерлан Ахмет (Сабындыкөл)

Жағаңа кеп сырласам, Сабындыкөл,
бостан жүрек ағытқан сарынды көр!
Барымды көр, айнаңнан жасыра алман,
Арымды көр!

Сабындыкөл, сарғаяр ғұмыр-дастан,
сенім семіп қалған ба тұғырластан?
Көгендеулі күндікке жұмыр бастан
тыным қашқан.

Сабындыкөл, мен бүгін тасымаймын,
көңілде жоқ сендегі жасыл айдын.
Беу Жаратқан, қуатын берші маған
Жасыбайдың?!

Ақ қаптал қып барады бәсеке күн,
сабыр қайда?
Сездіргейсің рас екенің,
Раббым Аллаһ, дарытшы тақуалығын
Мәшекеңнің?!

Қам-қаперсіз құлындай құлдырағам,
жанарымнан жамырап нұр құлаған.
Шақырады үкі елес жел өтінде
бұлдыраған.

Сабындыкөл, сары ала күз де келді,
манагөнек күндерде із көнерді.
Жаралғанмын табуға бұл жалғаннан
іздегенді.

Суық тамшы бұтақтан сүмектейді,
уысында Уақыт түнетпейді.
Атар таңнан дәм еткен Үміт қана
жүдетпейді.