Ерлан Ахмет (Сабырлық ет, ағайын!)

Сабырлы бол!
Сабыр еткін, ағайын,
тоқтау айту қиын екен мұндайда!
Қайғы өртеді көңілімнің сарайын,
жоқтау айту қиын екен мұндайда!

Қатал тағдыр қаһарынан бағыңнан
үркіп ұшып үрейленген құс кетті.
Ашкөзді ажал бүрі жаңа жарылған
талшыбықтың бал ғұмырын қысқа етті.

Еркелігі ерекше еді, тәтті еді,
жиған нұрлы әлемінің жақұтын.
Сағымдай боп қуанышты сәттері,
қызықтатпай Әдемінің бақытын.

Тойдыра алмай кеткен назды қылығы
көз алдыңа келтіреді бейнесін.
Қас-қағымда ғайып болған құлынын
іздейді ана жаспен жуып жейдесін.

Нақ төбеден найзағайы соқты кеп,
қап-қара боп бұлттар төніп жеткенде.
Бұл қазаға шыдай алар жоқ жүрек,
бұл қазада жылай алмас жоқ пенде!

Қарлығаштың қарыштаған арманға
сұм жалғанда қанаттары қайрылды.
Сіз сүйікті нәрестесіз қалғанда,
бұл адамзат періштеден айрылды.

Жылап келген адам жылап өтеді,
дұға менен Құран оның өтемі.
Рас болса, жұмақтың бар екені,
пейіште ғой періштенің мекені!

Сабырлы бол!
Сабыр еткін, аманат –
қандай азап болса-дағы сабыр ет!
О, Жаратқан, бізден Сізге салауат,
аруақтарға дұғамызды қабыл ет!