Ерлан Ахмет (Далам менің)

Гаухар, маржан, асылдардан жаралған
көңілінен көктем нұры таралған.
Ақ пейілдің раушан гүлі бүр атқан,
қазағымның үнін есті даламнан.
Дабыл қағып өткен ғасыр заманнан,
қыран көзі келешекке қадалған.
Тайбурылдар шауып өткен дүбірлі,
қазағымның самалы есті даламнан.

Қарайтұғын таңдана,
ұлан-ғайыр кең дала.
Қарлығаштар аңсаған,
атамекен сен, дала!

Жайма шуақ жаз күніндей көсілген
жайлауыңның айналайын кешінен.
Ғашық жандар бақыт тауып жүретін
толқын асу,
бұйра белді төсіңнен.
Ерлерінің еркелігін кешірген,
дәмін татқан Жібек жолы көшінен.
Шалғай жүрсе сағыныштан ұл-қызың,
далам, сені шығармайтын есінен.