Оралхан Бөкей (Өкінемін)

Өкінемін аға жоқ інім дейтін,
Өкінемін іні жоқ аға дейтін.
Бұл өмір – жұтқан ауа білінбейтін,
Жылдар легі жоқ қылды әке бейтін.
Батысқа бұлт ілінді, әкем кетті.
Жең түріп, комбаинға тәтем кетті.
Найзағай таң біліне жарқ еткенде,
Толғақ бітіп анамнан ес кеткенде,
Келдім мен бұл пәниге айғай салып,
«Уһ» – деді, шешем байғұс, кетті талып.
Темір тиіп жас денеге «әкелетті»,
Кім ұстасын астыма текеметті.
Орап ап жаулығына жалғыз ұлын,
Арылтты мені искеп ащы мұңын.
Құйрық – жалсыз жалғызбын, жаудан көрем,
Кешір адам! Сондықтан ащы жырым.