Мен қалайша өзіңмен мақтанбаймын?!
Ақтау!
Ақтау!
Ақ құба, ақ маңдайлым!
Көгімнен нұр.....

Көк астында бір алып,
Көргенімде Оралды.
Көк вагонда ырғалып,
Көкірегімді жыр алды.

Жатты Орал жиһанның,
Мырзасындай.....

Ақындай оқитұғын жатқа өлеңін,
Даусымды көптен бері баптап едім.
Бұлбұлым көмейдегі ән салды ғой,
Төбесі көрінгенде Ақтөбенің.
Қия алмай Күн.....

Құшаққа байтақ даланы ап,
Өзенді, тауды, орманды.
Екі күн бойы аралап,
Келеміз Талдықорғанды.
Көрдік ғажап.....

Қыранды қайтем құздарға барып қонбаған,
Теңізді қайтем тебіреніп тасып толмаған.
Алапат сезім алауын кешіп отырмын,
Ауылдар түгел,
Атырауда бұрын болмаған.

Бейбарыс мынау құтыла салып кебіннен,
Жайыққа қарай жақұтты.....

Көшелері көп емес,
Көлемі онша кең емес.
Бірақ та сол Қостанай
Еш қалаңнан кем емес.
Көк ну орап көлемін,
Болмаса да безенген.
Үлкен өмір бөлегін,
Бұл қаладан......