Әппақ... әлем...
Әппақ маржан айналам.
Жаным-көкте,
Жерде жүрген.....

Досым еді кеше - Мұң.
Тұтқынымын сен келмейтін қаланың.
Сен жүрмейтін көшенің
Және есіктің сен ешқашан ашпайтын.
Тағдырымды мен де....

Есте жоқ:қашан,қай күні,
Кезіктім кенет өзіңмен.
Төгіліп гүлге таң нұры,
Төзімі үнсіз көз....

Көк мұнарға оранып ой да бермей мазаны,
Жаныштады-ау жанымды,
Е-ей, тасмейір болса да, таңғы шықтай таза-ды.
Қап-қара мұң қашанғы кірпігімнен құлайды?
Қап-қара түн қашанғы....

Шербет пе екен бұл сезім, шекер ме екен,
Басымнан бұл-бұл ұшып кетер ме екен?
Санама сіңіп қалған есіміңді
Ұмытуға ғұмырым....

Дертіңе қалай төземін, сенсіз де сынық қанатым.
Адасқан мен бір сөз едім, Тәңірім.....

Егілген ен даланың елігі біз.
Түнде - елес, күндіз - сағым серігіміз.
Ілеміз кірпікке әкеп жыр-періште,
Күлеміз - күрсінеді....

Көзімнен көктем көшкелі,
Тербемед сезім еш мені.
Көңілімнің көркем....

Жүрегімде жалғыз аққу бар менің,
Таңсық оған тіршіліктің сыны әлі.
Тауып бере алмадым-ау жан емін.
Әлде адасып кетті ме....

Көктем дейді...
Көңілімде күз менің.
Қарсы алмадым қайтқан құстың тізбегін.
Қанатына хат жазар....