Күн суық қыстың күні, даласы қар, Жол оңап жүргізбейді тағы да тар. Жүк салып арық атқа өлең айтып, Келеді ыққа қарай Кәрібай шал. Жүк тартып келе жатты Кәрібай шал, Жалғыздың бейнет көрсе жоқ қой амал. Жеткенде бір оқапқа.......
Өлеңді айт дегенде тасып берем, Мергендей көзден түзу атып берем, Ағалар басын қосқан мәжілісте, Әніне «Жонып алды» басып берем. Айтылса көп өнердің.....
Айтайын ауырлықты елге келген, Жөн болмас ол бір кезді елемеген, Қазақтар қарсы пзауып «ақ патшаға», Қан ағып, ел қырылған жыл дүрбелең. Жиналды би мен болыс Алматыға, Қоршатты жүртты.....