Жебесі шын күмістен садағымның,
Әдеті осылай ма еді базарлымның.
Несіне сөйлер сөзден іркілейін,
Тұсына кез келгенсін ажарлымның.

Ақсұңқар, неге қонбайсың,
Дариға-ау, жайған торға......

Жебесі шын күмістен садағымның,
Әдеті осылай ма еді базарлымның.
Несіне сөйлер сөзден іркілейін,
Тұсына кез келгенсін ажарлымның.

Ақсұңқар, неге қонбайсың,
Дариға-ау, жайған торға......

Толықсыған жарқын жүз толған айдай,
Сұлу қызды көргем жоқ, сірә, мұндай.

Ғашықпын, қалқам,
Сырымды айтам,
Ақсаусақ-ай,
Арманым жоқ,
Бір болсақ-ай!

Қарақат көз, қыр мұрын, жазық маңдай,
Сүйген жарым болсайшы, Ақсаусақтай......

Сен де сері, ей қалқа, мен де сері, ахау,
Шын сүймесем көңілімді бермес едім, дариға.
Құс аңдыған мергендей көл жағалап, ахау,
Сен болмасаң бұл жерге келмес едім, дариға.

Аққу едім көлдегі,
Сұңқар едім шөлдегі,
Үйрек ұшып, қаз қонған,
Дария шалқар көлдегі.....

Бес кепені жағалай бес үй отыр,
Ақбөпе жоқ ішінде несіне отыр.
Мал бергені барады алып кетіп,
Кедейшілік қолымды кесіп отыр.
Ақа, Ақбөпе, мұны тыңда.

Айтып жүрген баяғы шының кәне,
Тыңдап жүрген баяғы жырың қане.
Ақбөпенің дертінен шыдай алмай,
Сауытбектің зарланып салған әні.
Ақау, Ақбөпе-ау, оу, оу, оу.....

Кеткенің бе, Ақбөпе, күдер үзіп?
Кетеріңде беріп кет түймеңді үзіп!

Беу, Әзизатай-Ақбөпе,
Енді есен бол-ай!....

Енді есен бол, Баянның қалған елі,
Сен де есен бол, Арқаның қоңыр желі-ай.

Ақбаян,
Ақ жүрегім көпке аян.

Қаз қаңқылдап жататын, қу сұңқылдап,
Құмық меруерт ақ қайран шалқар көлі-ай.....

Ат қайда Ақбақайдай шаппай желген,
Қыз қайда құдашадай көзі күлген.
Алыстан ат арытып келгенімде,
Шақыртпай еш адамға өзі келген.

Ахау-ау, сәулем-ай,
Өзі келген-ай,
Аха-ха-ау арманай.....

Ақ шоқы, бауырың жазық, басың биік,
Сен сонда мекендеген
Әй гигөй ерке киік ри-яй-ай.
Көрінген көз ұшында сағымдайсың,
Жете алмай арманыма,
Әй гигөй тарттым күйік ри-яй-ау.....

Тіл – бұлбұл, көңіл – бақша, ой – тас қорған,
Жігітке қиын екен ғашық болған-ай.

Ой, ақ сия-ай,
Ақ сұңқар,
Екі-ай бала-ай.....