Өзімнің ай десе аузы, күн десе көзі бар жалғыз қайынсіңлім бар. Қазақтың салт-дәстүріне сай есімін атамай, оған «Еркем» деп ат қойып алғанмын. Бойжетіп отырған сол қайынсіңлім бір күні тұрмысқа шықты. Келін етіп түсіріп алған жеріне қуғыншылардың бірі болып қайттым. Сонда құдалар жағы арада ай өтпей жатып, той жасайтындарын айтты. Мұны ата-енем естіген соң, бар бала-шағасын жинады. Сөзді бастаған қайынатам: «Өздерің білесіңдер, бүгінгі уақытта жетісіп отырған ешкім жоқ. Ағайынның бірінде бар, бірінде жоқ. Кейбірі жай сыртқы жүнін қомпайтып жүргеннің....
Жеңеше, Сіз білесіз бе? Ағам сізді біздің үйге әкелерде, Бақытқа қадам басып жетелерде, Мен қарсы болғам Ең жаманы пенденің деп ойлағам. Болар бәлкім келіні үйдің ең жаман. Мүмкін болар қызғаншақта сараңда, Өзі үшін қу айлакер....
