Қоңырқайлау өтуде күз кештері,
дос дегендер қанша күн жүздеспеді;
шарттылықты немесе шақыруды
былай қойып, келмейді іздеп сені.
Жарқыл қағып келетін жандар бұрын ....

Айналамда бозөкпе – кілең бала,
кілең бала ішінде жүрем дара.
Қыз-ақкөңіл, сол тектес күйеу бала,
ұл-келінде пәктік пен жігер ғана.....

Кездеспей жан мен ойы сұңғыла жан,
мен жиі жалғызсырап тұнжырағам.
Бойымды үйретер кез болса-дағы
үмітке жерік көңлі құрғыр алақ!
Шағылып тауым әйел, еркегінен....

Аспан шәйдай. Жанымда қырық қайғы.
Күн де майдай, ал мені жылытпайды.
Тайлы бие сауғанның сабасындай
көңіл тақ-тұқ. Ішті ыза шыбықтайды.
Аз халқымның тағдыры жыртық әлі,....

Мен осы не істесем екен бүгін?
Жатқандай мәнсіз өтіп бекер күнім.
Жүйріктің құйрығындай ғұмырымда
жанымды жаңбырлатқан жетер мұңым!
Жалғанды жарқыратып күміс қары,
тағы бір жыл-жапырақ тұр ұшқалы.....

Анаған да жақсысың, мынаған да,
жақсылығың жоқ бірақ жылағанға.
Қарапайым танысқа бұрылмайсың,
көз әйнегің айтып тұр: «Бұ да адам ба!»
Зарлап жүріп болады кілең жолың.....

Шырқыраған заман-тордағы
қара халықтың қорғаны
хандарға сәлем бермесем,
алдына емпеңдеп келмесем,
жыр-семсеріммен жерлесем,
көңілімде зілдің болғаны. ....

Мансап үйі – қақпақты қыш құмыра,
енсең орар рақат ыстығына.
Өскен сайын мансаптың баспалдағы
соғұрлым мол былығы, бықсығы да.....

Берілме шындық іздеп қайғыға тым,
шындықтан айныр көсем, айныр ақын.
Жерде көп қамалдар мен иірімдер
адамды әділ жолдан тайдыратын.
Кім түспес пенделіктің қамалына....

Уайым көп, ойым да алаң, жаным да алаң,
жырым жоқ баяғыдай жалындаған.
От сезім, өрт күтетін тілеулестер,
жазғырып қарамаңдар бәрің маған.
Жүргенде жүйке тозып, шаршаулы үнмен,
сендерді ойыма алып,
аңсап жүрген....