Көзімнен көктем көшкелі,
Тербемед сезім еш мені.
Көңілімнің көркем....

Көк мұнарға оранып ой да бермей мазаны,
Жаныштады-ау жанымды,
Е-ей, тасмейір болса да, таңғы шықтай таза-ды.
Қап-қара мұң қашанғы кірпігімнен құлайды?
Қап-қара түн қашанғы....

Көкке өрлеген көңілімнің Күні едіңіз.
Жерге түсіп не еттіңіз?
Мүмкін бұл да жылап жазған
жырларымның киесі?
Өксік толы өміріме сәуле.....

Көктем келеді, келеді
Қызылды-жасылды
Қызғалдақпенен.
Қырдан гүлдер тереді
Қыздар баппенен.
Қара көздер жайнап.....

Көк аспанға көз тігіп,
Ай нұрына малынып.
Жапырағын қайыңның
Жатырмын мен жамылып.
Жарқырайды жұлдыздар,
Жамырайды.....

Мінгенім астымдағы Көкшолақ-ты,
Жалы жоқ, құйрығы жоқ, шоп-шолақ-ты.
Ей, қыздар, кедейсінбей өлеңіңді айт,
Тұсыңа біздей құрбың келіп қапты.

Қайырмасы:
Жылдам жүрші, Көкшолақ,
Шапшаң жүрші, Көкшолақ.
Олай жүрші......

Көкте бұлттар қансырап тұр,
Оқтар жыртып қорғасындай.
Тағы жаңбыр тамшылап тұр,
Сорғалаған көз жасындай.
Жатыр ұйықтап барлаушылар,
Разведкадан жаңа оралған.
Тағы да олар.....

Толқынды сұлу жалы бар,
Желден жүйрік жұлын көк
Жайылып жүр жануар,
Көк шалғынды жұлып жеп.
Кекілін өрген айырып,
Мүшесі сұлу.....