Жүрек шіркін тапса деймін тез емін,
Қиялымды қанат қып кеңістікті кеземін.
Өзіңді іздеп…

Iздемедiң...
Таппадым... жоқ дерегiң...
Сағыныштың моншағын төкпеледiм.
Саған емес, үн-түнсiз.....

“Махаббатта көз болмайды” деп едi.
Жаным жылып, жадырадым... Ызғарсыз.
Ойламауым мүмкiн емес, себебi,
Жүрегiмнiң лүпiлiнде....

Білесің жаныма ыстықсың өрттей,
Жүректі шарпыдың айықпас дерттей.
Бір өзің жаралап, бір өзің.....

Хабарсыз кеттіңіз шынымен,
Ұстатпай… Ұқсайсыз қашқанға.
Хат жаздым сізге арнап түнімен
Сағыныш жайында....

Келеріне сенсем де көктемімнің,
Бүгін жүрек жабырқау, көктеді мұң.
Күтер жанның өзіңді бар екенін
Жүргеніңе ұмытып....

Аспан бүгiн ағыл-тегiл жылады,
Мөлдiр тамшы қара жерге төгiлiп.
Жанарымның моншақтары құлады,
Көңiлiмнiң қабырғасы....

Ағысымен ағып келед сең денем,
Ойламаймын не болар деп ертеңім.
Сіздің жақта бақыт бар деп сенген ем,
Жеңіліспен аяқталды....

Жазмыштың құлымыз,
салғанына көндiгемiз шарасыз.
Күн дөңгелеп, ай жылжыды жаңасыз.
Жалғыздығым жабықтырды.....

Кеше ғана сәби едік гүл терген
Қызыл, жасыл әрі сары гүлдерден
Жинап алып үйге әкеліп коюшыек
Сонау биік,қырлы әсем белдерден

Сәби күндер,бала күндер баяғы
Қайдан енді бізге құшақ жаяды
Үйге кірмей, ойынға....