Көздері қуанатын беті күле,
Жансерік жаңа өмірдің шеті міне.
Қыста аяқ киімді ойламайсың,
Қарық болдың әскери етігіне.
Ендеше жаңа жұмыс құтты болсын,
Жарасын жақсылықтың тетігіне.
Абай атам айтпақшы.....

Бұл өмірге сен ерте мен кеш келдім
Сезімнің құдіретін енді ескердім
Кеткеніңе қайтейін бой ұсындым
Қатарынан болсам да көнбестердің

Сен дей алмай мен саған сіз дейтінмін
Сәл көрмесем сағынып іздейтінмін
Жігітіңнің білгенмін.....

Ол кезде жырсыз жүр ек үнсіз жүр ек
Сезімді тапқан сен ең шын сүзгілеп
Үміттің құба таңын атырғансың
Қымбаттым ұнатамын бір сізді деп

Әлі есімде сәулесі ақ таңдардың
(Тек мен ғана өзімді тәтті алдармын)
Достарыма көрсетіп.....

Түрім де бұзылғандай сен кеткелі
Еш кетіп сезімімнің еңбектері
Аспан өзі күрсініп тұрғанменен
Жұбатуға тырысты жер-көк мені
Қиын болып кетті ғой сен кеткелі

Ісімнің де түк емес кері кеткені
Қинайды өкініштің.....

Сөзiм жоқ "ұрып-жықтым, тептiм" дейтiн,
Ұқсамас бұзақыға кескiн-кейпiм.
Мен ойлаймын көшенiң тәртiбi емес,
"Адамдықтың заңы" деп ескiрмейтiн.
Танымайды десекте күш атасын,
Танымыңның өрiсiн тұсатасың.
Бiреудiң қол-аяғын сындырған күн,
Өзiңнiң болмысыңды.....

Күз келiп, боялсада түр түсті алап,
Мен жүрмiн құрылыста "кiрпiш" қалап.
Үйлену оңай емес, дегенменен,
Үй салуға керек қой тың, күш талап!
Жүрсемде шеберлердiң жолын қуып,
Сәтсiздiк алғандай ма торын құрып.
Сенi ойласам шегенiң.....

Кетпе..,
Дайын емеспін мен оған.
Шетке..,
Ысырсаңыз мен не болам?!

Қолдар..,
Жібере алмайды.....

Жауапсыз сезiмдi жырламай,
Көңiлсiз әндердi тыңдамай
Көрiктi көнiлдi бiр демде,
Көрiксiз мұңменен былғамай
Жүрейiн.

Сұлуды көрсем де қарамай,
Қуанып бақытқа баламай!
Орынсыз сөз.....

Мұңайма мама,қайғырма мама,
Салды ма сонша уайымға бала?
Ұмтылу деген Астана жаққа
Ұмыту емес жайында дала.

Өксіме мама,өкінбе мама,
Ол енді жігіт, жетілген.......

Асқақ - іңір мұң арқалап келеді,
Көлбеңдейді көлеңке!
«Көлеңкелер» түнге сіңіп өледі,
Өлмейтің тек Өлең ше!..

Көлеңкелер, көлеңкеге сенеді,
Мансап, мақтан.....