Қайраулы қылыш, найзадан,
Қаһарлы сөзі найзағай,
Талайдан мәлім ол маған:
Тәрбие сөзден талмаған,
Жеңіспен айтып даңқты.....

Күнінде ұлы тойдың бойды кернеп,
Лапырып арнасында шабыт өрлеп,
Толқындай бұлтты сөгіп көзге ілікпей,
Бұлқынып асау қиял құлаш сермеп.
Жорғалап желмаядай жер-су баспай,
Нөсерлеп төгіледі өлең селдеп.....

Жалғанды жалпағынан басып өтіп,
Жасарып, қайта туып, алдым бекіп,
Қаусаған отыз тісім қайта шықты,
Болғанда қызыл иек әлім кетіп.....

Ей, Ордабай Ұлы Қалыйым!
Үстіңде тұр ақ үйің,
Қасыңда тұр қара үйің.
Атағыңды білемін,
Сыртыңнан-ақ таныйым.....

Ей, Қыйсыбай, Қыйсыбай!
Бері қарашы қымсынбай.....

Сәлем бердім, алдияр,
Орын бердің қасыңнан.
Сен бір қалған көз едің
Кенесары асылдан.....

Қыдыралы, Құлшаннан
Құлаш ұрған Сырттаным.
Жерді болжап күн шалған
Жүргеніңді ұққамын.
Қыдыралы, Есімбек....

Шығып ем бүгін мініп көк байталға,
Кез болдым екеуіңе көк қайқаңда,
Көк байтал өзі семіз, өзі буаз,
Жануар шаба алмаса өкпе айтам ба!
Екеуің келе сала пұшықты алдың ....

Сөндің бе жарқыраған шам-шырағым,
Қалдың ба тас бітеліп қос құлағым?
Жатсам да төсек тартып дәрменім жоқ ....

Ал, Қуаныш, Қуаныш
Сені етейін жұбаныш,
Алғадайым өлгелі
Боп кетіп ем жылағыш.....