Жамбыл Жабаев (Пұшықтың ұрыға айтқаны)

Шығып ем бүгін мініп көк байталға,
Кез болдым екеуіңе көк қайқаңда,
Көк байтал өзі семіз, өзі буаз,
Жануар шаба алмаса өкпе айтам ба!
Екеуің келе сала пұшықты алдың,
Өкпесін өзі дімкәс қысып та алдың.
Қалғандай қағындысы құрттан әлі,
Пұшықты бартылдатып ұшықтадың.
Олжалап кетерсіңдер байталымды.
Қалмайын мен де бүгіп айтарымды.
Осы өлең қайда барсаң қыйқу салып
Қуалар бойларыңнан сайтаныңды.
Білемін бірің Манас, бірің Сырым,
Пұшықты тонағаның жаман ырым.
Атыңды біреуіңнің бірің атап,
Көріп пе ең адам тонап будан бұрын.
Ала бер байталымды Сырым, Манас,
Байталға мейлің өліс, мейлің талас,
Атыңды екеуіңнің біліп алдым,
Аржағы керегі жоқ болды қалас!