‎Өкпелі шығар көбелек күзге,

‎Мезгілден бұрын қар түсті алаңға.

‎Театр көріп не керек бізге?

‎Адамның бәрі әртіс заманда.

‎Сахнам-өмір ән салып өтем,

‎Көңілге қашан ғажап тұнады?

‎Жыр жазып неге....

Күз жылатты бақтағы гүлді әдемі,
Қандай сиқыр байлаған мұнда мені?!
"Әй, бала, жалғызсың ба?", – деді мезгіл,
Қателесті, қасымда түн бар еді.

Мен күлдім, қарсы алдымда айнам күлді.
Бетіме әкеп басады тайған....