"Алтай өңіріне алпыс жылдан бері дәл осындай қалың қар жауғанын көрген жоқпыз", – деседі қариялар.

Расында да, бас көтертпей жауғаны соншама, есіктің алды, қораның маңындағы қарды тазалап үлгере алмайсың, Ауыл-үйдің арасына күреп жалғыз аяқ жол салудың өзі азабы мол жұмыс. Кейбір салақ кісілердің бел ағашы борсыған мал қамайтын қоралары сыр беріп алды – топ етіп төбесі ойылып түсіп жатыр. Күннің көзі жылт етіп ашыла қалса, аппақ қардың астында бүк түсіп, қаздың жұмыртқасыңдай томпайып-томпайып тілсіз жатқан үйлерді, сол үйлердің қар.....

Ол кезде мен бала едім, Апам жастау еді. Әке-шешеміз қиыр жайлап, шет қонып мал соңында жүретін де, айында-жылында ғана болмаса, бет-жүзін үнемі көре бермейтінбіз. Соғыстан кейінгі жылдарда есін жиып, езілген еңсесі көтеріле бастаған елдің берекелі де бейбіт тірлігі жар жағасында отырған жалғыз үй - әрине, бізге де ортақ. Қос бөлмелі шатырланбаған тоқал ағаш тамның маңайы қысы-жазы жыбырлаған, айғайлап-шулаған балалардың базарына.....

Өкінемін аға жоқ інім дейтін,
Өкінемін іні жоқ аға дейтін.
Бұл өмір – жұтқан ауа білінбейтін,
Жылдар легі жоқ қылды әке бейтін.
Батысқа бұлт ілінді....

Кешір інім,
Асқар тауды, кең даланы кезейік,
Өрекпеген көңіл....

Сағынам кейбір кеште мұң шіркінді,
Ыстық деп кім ойлаған бұл шіркінді.
Бастауы жақсы жырдың болармысың,
Апыр- ау көзге неге жас іркілді.
Табиғат табынасың....

Жерімнің аруысың Алтай тауым,
Бауырыңда сыңсып өскен бақша-бауым.
Басыңда аппақ болып....

Басымда жанат бөрік жекей тері,
Қоймаған елде сұлу мен бір сері.
Жұмақтың нақ төріндей көрінеді,
Қташекей жолығармын деген жері.

Көрдің бе Қатшекейдің асылығын,
Жалтақтап еткен ісін......

Құдыққа құлан құлаған,
Құлағанда құрбақа
Қауіп - қатерсіз ойнаған,
Ойлағанға бұл заман:
Қырда құлан жүрсе аман
Лаң, түрлі қазадан,
Бақа жаны......

Құйрық атып құлия,
Түлкідей қашқан жымия.
Қараңды үзіп барасың
Біздің де қайран дүние!
Көп жылдар қудым артыңнан
Лашындай сызып жер қия.
Бірде шығып......

(тау черкешінде болған оқиға)

Киіктей орғып таудан Һарун қашты,
Қояндай бүркіт қуған жаман састы.
Соғыстын Һарун қашқан майданында
Төгіліп шеркеш қаны судай тасты.
Ар, намыс, абырой үшін шаһит болған
Ата мен ағасын тастап қашты.
Бастары жерде жатыр шаңға батып,
Дұшпанның ол айтқан жер аяқ асты.
Ата, аға, өлгендердің кегін алмай,
Һарунды үрейі ұшқан......