Тірі кезде бағы ашылмай түнерген,
Жаратылған жаны жайсаң өлеңнен,
Деп маған да ортасынан.....

Төрт-ақ маусым, төрт мезгіл, төрт құбыла,
Талайына пенденің шақ ғұмыр,ә?!
Бір маусымнан көшкенше бір маусымға,
Басыңнан да көшеді бақ құбыла.

Бақ көшеді, қонады қайда барып,
Ақын отыр аларып.....

Үш көзім бар, дір етпе,
Екі көзім маңдайда, үшіншісі – жүректе.

Екі көзім көре көзге алдайды,
Кешіп өмір мәз.....

Адастым да жарық күнде жол таппай,
Арт жағыма қарай бердім жалтақтай.
Жердің жүзін шарлап кеткім келеді,
Жүрегімді қоятұғын жер....

Әйелден ақын шықпайды деп,
Әлсіздер жылап-сықтайды деп,
Еркектің ығын ықтайды деп,
Өлсе де өрлік.....

Адамзаттың таусылған ба құмары,
Болған емес бір мінезде тұрағы.
Менің өзім бетпақтанып кей кезде,
Беттен алып ұрысқым кеп тұрады.

Әр күнімді жүрмін міне парақтап,
Дейтін анам «аяғыңды санап бақ».
Салмақтырақ көрінгенмен.....