Қара түннің құшағында ой налып,
Тағы отырмын жүрегімде күз жылап.
Тәнім - мұңға, жаным - жырға айналып.

Неге мені адастырды жолдар кіл?
Аспанымда Ай жүзеді.....

Бұл жолы Бәйгеторы бәйге алмады,
Бақыттың осы шығар айналғаны.
Көмбеге бұрын жетті көз алдында,
Көлбеңдеп Көк теңбіл ат қай-қайдағы.

Торының «тақтан» солай тайғаны ма?
Қалды енді бұл тірлікте.....

Пері қызын іздеп шықтым жолға мен,
Сеңгір-сеңгір таулар асып сорлап ем.
Желмаяға мініп алып жер шалдым,
Ілбіп басып келе жатыр ол да әрең.

Апырма-ай, қай бағыттан табамын?
Қармағымды қай өзенге.....

Сенделген сезімдердің егесі ек біз,
Ел үшін айтылатын бір өсекпіз.
Сіз мені бір елемей қойдыңыз-ау,
Санамды сабылдырған, Ересек қыз.

Жанардан мұңды жасым тамса жайсыз,
Ұрысып, жүрегімді.....

Ех, Патшайым!
Алты әлемге арай шашқан ажарың,
Жүрегімнің тыңдап көрші ғазалын,
Менен онша батылдықты күтпейді ел,
Сенен болса өкінбес.....

Түріп тастап ызғардың уақытша түндігін,
Келді кеше көктемнің біздер күткен бір күні.

Бірақ менің ішімде әлі ызғар,мұңлы бақ,
Кенет... тылсым қағады.....

Байыз таппаса кеудемде сайрап «Байғыз үн»,
Қаңғырып кетем қаймықпай қуып қайғы ізін.
Қынапсыз қылыш түсімде маза бермейді,
Қасірет қаны қуалай.....

Ей, Алматы!
Жатсынба баласын қырдың.
Көтерген едім жасымнан наласын жырдың.
Белгісіз жаққа асыққан адамдарыңмен,
Келеді бірге тал түсте адасып жүргім.

Бағым ба, сор ма?
Білмеймін... шақырдың бүгін.
Жүректе күш бар.....