Жарық дүние !
Мың сәлем жарықтарға !
Жарықты кімдер қалай парықтауда...
Күн мен түннің арасын......

Екіндіге таянып түс бекінді,
Жаным менің сол сұлу құс секілді.
Керуені күндердің өмір емес,
Ұйқтап жатып көретін түс секілді.

Көгім, күнім, мәңгілік көзімдесің,
Көктем барда көңілім......

Көңіліңді көгертер күздегі алаң,
Ізгі нұрды көктемнен іздер адам.
Біздер әман сапарлас болмасақ та,
Мен де сізге асығам, сіз де маған…

Көңілдердің бола ма хошы кілең,
Бақытымнан демейін......

Өкпеледім,
Мен сені жек көремін!
Қашырмағын мазамды текке менің!
Із боп қалдың алдымда.....

Сайран кеткен коңілден,
Сауық кеткен,
Откіншілеу бір нөсер жауып кеткен.
Асқарымнан жүргенде.....

Қаздар қайтып барады түстігіне,
Өлеңіммен саз қостым құс тіліне.
Сары күзде сарғайтқан жапырақты
Мендік жалқы жүректің.....

Жығылып туың жатса да,
Жылама, жаным, жылама.
Жаныңа қайғы.....

Сүттей аспан, сүттей тұнық көңілмен,
Мен де бәлки періште боп көрінгем
Ымырттан соң түн....

Ей,
қайранда таудың өзені,
Баратын жерге тасып бар!
Бабамнан қалған.....

Көңілім көктемдегі көлге ұқсаған,
Ел мынау ажыраған шер құсадан.
Іленің гүлтолқынын.....