......

Белқопамды келді міне сағалап,
Ару құстар қопа көлін жағалап,
Көктем неткен сұлу едің әдемі,
Ұя салды құстар көлді паналап.....

(Қожабақы мектебіне 70 жыл)

Бойында ұлылықтың жатқан ізі,
Келешек ғасырға да мақтан – ісі.
Шуақты, шежірелі тарихы бар
Мектебім – ауылымның мақтанышы.

(«Қожабақы мектебінің вальсі» әнінің өлеңінен)

Қазіргі XXI ғасыр таңындағы әлемдік кеңістікте өз орнын айқындауға ұмтылып отырған Қазақстан үшін де оқушы баланың мектепте орта білім алып шығуы міндетті әрі маңызды іс болып саналады. Ендеше, өткен тарихымыздағы қазақ ауылдарында сондай жалпы білім беретін мектептердің құрыла бастауы – сол кездегі жүргізіліп отырған білім саясаты үшін де және қазіргі орта білім жүйесінің тарихы үшін де елеулі мәні бар дүние. Өйткені қазақтың білімі мен ғылымында, әдебиеті мен өнерінде халқына жарық жұлдыз болып сәулесін шашқан талай ұл-қыздары осындай ауыл мектептерінен қанат қағып шыққан болатын. Сондай мектептердің бірі 1947 жылы іргетасы орта мектеп болып қаланған М.Горький мектебі еді. Бұл – қазіргі №25 орта мектебі. .....

Ауылым сені сағынамын, еске аламын. Еске аламын сол бір кезді өзіңе баратын - дегендей ауылымды сағынғанда жиі барып тұрамын. Біз бұрын ауылда......

Менің аулымның табиғаты көркем, тамаша керемет! Мен ауылым туралы айтып жырлағым да, әндеткім де келеді. Мен Ақтобе облысы, Ясный селосында дүниеге келдім. Кішкентай кезімнен осы ауылымның таза ауасымен демалып келемін. Ауыл маңында Ақтөбе көлі ағып жатыр. Бос уақытымда......

Иә, әр адамға туып өскен өлкесі әрдайым ыстық. Оның топырағы, жарқыраған күні, соққан желі де тамаша. Қайда барсаң да ауылыңды ансайсың, сағынасын. Сол туып өскен ауылында алғашқы рет ана, әке деп айтуды үйренесін. Мектеп табалдырығын аттайсын. Өзіңе ең жақын досты да сол жерден табасың.......

Бізді қоршаған орта табиғат. Адам өмірі үшін керектінің барлығын табиғаттан алады.
Менің ауылым кішкентай болғанымен, маған өте ыстық. Ауылымның аты Кеңқияқ. Ауылды айнала қоршап жатқан, Темір өзені жылдың төрт мезгілінде де сәнді кербез көрінеді. Жазғы демалыста өзенді жағалап суға түсеміз. Суды ластамау керектігін анамыз әрдайым айтып отырады.....

Көкірегімде тұншығады ауыр үн,
селдете алмай тұрған бұлттай жауынын.
Көшіп-қонып жатса-дағы қауымың,
киең сені тастамайды.....

Өтіп жатқан әрбір күнім – сый-ағын,
маржандарын, асылдарын жиямын.
Сағыныштың пернелері.....

Бала кезден ақшәулімде өстік біздер
сағынамын еске түссе сол бір күндер,
ауылымның ауа райы керемет қой
таза ауасы деміңді алсаң бір сергітер.

Анамыз да сыйыр сауды қора жақта
мал біткеннің бәрі ....