Апалап, қуанбастан, жылаған күн, Жүрем деп қаз-қаз тұрып, құлаған күн. Еркелеп, құр былдырлап, өтірік жылап, Алдына апам байғұстың сұлаған күн. «Апа», «мама» деген сөзге тіл келген күн, Ауызға тозаң-топырақ, күл келген күн. Сенделіп мас кісідей ырғаң-қиқаң, Аттап аяқ басуға әл.....
Айтайын ауырлықты елге келген, Жөн болмас ол бір кезді елемеген, Қазақтар қарсы пзауып «ақ патшаға», Қан ағып, ел қырылған жыл дүрбелең. Жиналды би мен болыс Алматыға, Қоршатты жүртты.....