Әлімсақтан «жетім көрсең жебей жүр» деп келе жатқан қазекем бүгінде осы сөздің парқына жете алмай жатқанға ұқсайды. Жетімдері көбейген, балалар үйінің саны ұлғайған еліміз қарасаң жүрегің қан жылайтын халге түсті.
Осындай керағар тәрбиеленген ұрпақтың қазіргі күйіне кімді кінәлаймыз? Қоғам кінәлі ме, әлде мәселе әке-шешеде ме? Атадан тағылым алмаған ұл жаман, анадан өнеге көрмеген қыз жаман. Айналып келгенде барлығы да тәрбиеге, ата-ана өнегесіне келіп тіреледі. Баяғының бойжеткені мен бозбаласы қандай еді? Ал қазір мүлдем.....

НӘПСІ... Қаншама жерден ұйықтама ұйқы қысса да, Тамақ та жеме қарныңыз қатты ашса да, Тәрбиесіне нәпсінің көңіл бөліп қой, Нәпсіңіз сіздің ығына келмей жатса да. Ең алдыменен ұнатқаныңнан бас тартсаң, Нәпсіге ауыр істерді жәй-жәй бастасаң, Көнеді әлі-ақ, көнбей ол қайда барады? Нәпсіқұмарлықты....

«Кәрінің бары – игі» деп келген дана халқымыздың қазіргі ұрпағы аталмыш мақалдың мәнісін түсінбей, игіліктен өздері бас тартып, ақырында бармақтарын тістеп қалып жатқан жайы бар. Осы мәселе хақында мына мендей жас жеткіншектің сөз қозғауы қазақ елі үшін өте ұят нәрсе. Сонда да ата-анасының көз жасына қалған кейбір «ақымақтар» үшін бұл мақаланы жазуыма тура келді. Байырғы жетімін жылатпаған, жесірін қаңғытпаған, қартын қастерлеген қазекем қазір қайда?! Сан жылдар бойы кірлі көйлек.....