Сезімің селт етпейді,
Жүрегің сыр бердіме.
Сырғымай саңлау ойлар,
Үмітің бірге өлдіме.
.

Сұңқылдап көкке самғар қайда күнің,
Қыраным шықпай қойды неге үнің.
Қара түнек жартысын мүжіп қойған,
Сәулесін төге алмай тұр айда бүгін.

Қара түнек қара бұлт қаптап кеткен,
Түнгі аспанғы жарықты таптап кеткен.
Некен саяқ жұлдыздар әлсіз ғана,
Сәуле шашып көрінер аспан көктен.

Жазды күні жастығым сені іздедім,
Сезімім өзіңменен егізбе едің.
Үміт оты лауламай өшсе дағы,
Қайран жастық уайым жегізбедің.

Күзді күні жастығым сені іздедім,
Арманым өзіңменен егізбе едің.
Сары жапырақ төгілсе көңілдерден,
Япырай босқа жүрмін дегізбедің.

Батыста Есенгелді бай болыпты,
Мыңғырған төрт түлігі сай болыпты.
Жеті атадан бері қарай дәулеті асқан,
Болыс болып атағы сай толыпты.

Тоқалынан туылған Бекей атты,
Ұлы болған ақылды, асыл затты.
Данышпан, хат таныған білімді боп,
Беделі елге тарап асып жатты

Қам көңіл жүрек тулайды,
Жер ана көзін сулайды.
Допша атып сұм тағдыр,
Талай сүйек қурайды.

Сағым белде сары дала,
Сағым қуған мұң бала,
Сарғайып кетті ау үміті,
Бұрылды тағдыр бұлдана

Жетпістің желкесінен сығаладым,
Жетпіске маған ұқсап шығар әркім.
Аллаға мың рахмет бақыттымын,
Ұзақ ғұмыр жасым да болар бәлкім.

Ауылға қарай асығам,
Өрекпіп жүрек тасыған.
Өз үйім өлең төсегім,
Өзіңе ғана бас ұрам.

Шет жақта жүрсем сағынам,
Сезімнің гүлін тағынам.
Уылжып жүрек іздейді,
Өзіңе ғана бағынам

Тымырсық күн, тып-тымық теңіз бүгін,
Бейне арқалап жатқандай Елдің жүгін.
Ақ жал толқын шығатын арнасынан,
Жуасып ақ қалыпты өтіп күнің.

Армансыз адам алаңсыз,
Алаңсыз адам аңдаусыз.
Аярсыз адам аямпаз,
Арамза адам ажарсыз.

Сарала күз: қыр сары, ағаш сары,
Астық пісіп қазанға түскен бәрі.
Сары жапырақ ұшады тұғырынан,
Таба алмай өткен күннен дертке дәрі.