Шыршаның бақыты

Әшекейдің жөні бір бөлек,

Шығарған шырша комадтан.

Сәнінің сипаты тым ерек,

Онда әдемі киімдер изумруд,

Аң терісінен тігілген малақай.

Өзіңе мөлдір моншақтар

Әжеңнен қалған, балақай.

Сырғасын тақсаң анаңның,

Сән-салтанатың артады.

Демін тартып ішіне,

Қарайды саған терезе айна арқылы.

Әйнектің сыртында

Аңдар жоқ, ақ бұрқақ

Шыршаның бақытын

Жібермей ырқына,

Есіктен аттатпай тұр қыстап.

Шаштарын реттеп тараған,

Шырша да жабырқап тұр жалғыз.

Көңілсіз манадан,

Шайыры үгіліп, жүзіне тараған.

Шыршаны жылаған көргенде,

Бұрқасын кеткен-ді қатты аяп.

Бәсеңсіп аяз да бір демде,

Күтуге қонақты есікке басты аяқ.

Десең мейлі шыршаның драмасы,

Бақыттың күйреуі.

Ал расы

Қызыл рең нұр шашып бетіне,

Жасыл сәуле жанарынан төгіліп,

Жұртқа қызмет етуде.