Желбіреген Жеңіс туы

Бұлт түнеріп аспаннан
Талай көзден жас тамды
Тұтқиылдан жау тиіп
Қырғын соғыс басталды.
«Жеңіс» деген сөзді естігенде, бірден есімізге Ұлы Отан соғысы түседі. Себебі, сол бір сұрапыл соғыс әр адамды қажытты. Бірі қызынан, бірі анасынан, бірі әкесінен, енді бірі тірегінен айырылды. Зар илеген ана мен баланың дауысы әрбір адамның жүрегіне қаяу салды. Миллиондаған адамдар мерт болып, мүгедек болып қалды. Бірақ бәрібір Берлиндегі рейхстаг үстінде жеңіс туы желбірей көтерілді. Осы жеңісте Қазақстаннан шыққан қаһарманмен жауынгерлердің қанымен, жанымен мына жарық өмір үшін аянбай ұмтылған зор үлестері бар еді. Соғыс салған зардап әлі күнге дейін толық жойылған жоқ. Олардың Отан үшін қан кешкен әрбір қадамы, жеңісті жақындата түскен әрбір күні ұмытылмайды. Біз соғыстан кейін туған ұрпақ кешегі Ұлы Отан соғысы жылдарындағы аға ұрпақтың – қазақтар мен қазақстандықтардың жанкешті ерлігі туралы тек оқулықтардан, көркем әдебиеттен және кинотуындылардан ғана білеміз. Бұл соғыста Кеңес Одағын мекендеген барлық халық бір жағадан қол, бір жағадан бас шығарып Отанын қорғады. «Ел үмітін ер ақтар, ер атағын ел сақтар» - дей келе Ұлы Отан соғысының 71 жылдығына орай ата-бабаларымыздың рухына тағзым ретінде олардың ерен ерліктерін, жер, Отан, біздердің жарқын болашағымыз үшін жасаған ерліктерін мәңгілікке есте сақтап, жадымызда ұстаймыз. Қанша жылдар өтсе де, бұл соғыста ерлікпен қаза тапқан әрбір батырларымыздың тарих төрінен орын алатыны және ұрпақтары мәңгі жеңіс алауын сөндірмей, Отан үшін от кешкендерді әрқашанда жүрек түпкірімізде ұстаймыз. Осы орайда, Әбу Сәрсенбаев атамыздың «Сен құрметте оны, қарағым» атты өлеңі еске түседі.
Бұл өлеңде былай жазылған еді:
Сен құрметте оны!
Түсіндін, бе, қарағым?
Ол ақшаға сатқан жоқ,
Тізеден кесіп аяғын.
Еріккеннен ұстап та жүрген жоқ,
Қолтықтағы ұзын таяғын.
Кеше елге қатер төнгенде
Ол жауға қарсы шапты,
Бізді жалмамақ болған ажалды
Өр кеудесімен қақты.
Ол арыстанша алысты,
Өлім соққысын өз үлесіне алды.
Денесін оқ пәршелесе де
Ел намысын қорғап қалды.
Сен құрметте оны!
Түсіндің бе, қарағым?
Сенің келешегің үшін берді ол
Азаттық, жолда аяғын!
Біз бұл өлең қазіргі таңдағы жастарға арналғанын білеміз, яғни, соғыстан оралған ардагерлерімізге құрметпен қарап, көмектесуіміз керек. Олар біз үшін қан кешті. Соғыстағы батырларымыз бен қоса ауылдағы атаапаларымызға да ауыртпалық түсті. Олар тылда еңбек көрсетіп, соғыстағы батырларымыздың жағдайы үшін барлығын дайындап жіберіп отырды. Мұрнынан шаншылып жұмыс істеді. Міне, соғыстың басталғанына 75 жыл толыпты. Ал, Жеңіс туының желбірей бастағанына 71 жыл толды. Ұлы Жеңіс күні, елі мен жері үшін жанын пида еткен, туған-туысқандарына, жақынжарандарына, туған жеріне, аулына оралмай қалған қаһарман ерлерді бүкіл елі болып еске түсіреді. Бәрімізге аян, Жеңіс туы 1945 жылдың 9 мамырынан бастап желбіреп тұр. Осы күн қазіргі таңда біз үшін үлкен Мейрамға айналды. Жылда ардагерлерімізге арнап іс-шаралар ұйымдастырылып отырады. Ұлы Жеңістің 71 жылдығы да жақындап келеді. Уақыт өз дегенін істейді екен. Жыл өткен сайын бізге Ұлы Жеңісті, болашағымызға деген үмітті сыйлаған ардагерлеріміз бен тыл жұмыстарында аянбай тер төккен жандардың қатары сиреп барады. Сол себепті, көздерінің тірісінде ардагерлерімізді ардақтап, аялап, қадірлеп, құрметтеуіміз керек. Ардақты жандарымыздың өз қолымен орнатқан Жеңіс туы мәңгі желбіресін деп тілейік.
Жеңіс туы, Желбіресін мәңгілік!
Жеңіс жыры, Асқақтасын жаңғырып!
Жеңісім – салтанат, сән, сәулет,
Жеңісім – береке, бақ, дәулет!