Биология | ЛЕЙКОЗДАР

ЛЕЙКОЗДАР

Қан жүйесі ауруларының арасында лейкоз бірінші орын (40%-ға жуығы) алады. Бұл ауру соңғы жылдары жиілеп бара жатыр. Жер шарында жылына 150 000 адам лейкоздан өледі. Лейкоз қауырт және созылмалы болады. Шеткі қанда лейкоциттердің деңгейіне қарай лейкемиялық (200—400 • 109/л-ге жуық), сублейкемиялық (60—80 • 109/л) және алейкемиялық (қалыпты немесе азайған деңгейде) лейкоздар болады.

Бүлінген қанөндіру тінінің түріне қарай лейкоздарды: миелоидтық, лимфоидтық, моноциттік, эритромиелоидтық, мегакариобластық, ажыратылмаған жасушалық т. б. деп ажыратады.

Этиологиясы. Лейкоздардың этиологиясы әлі толық шешілмеген мәселе. Олардың пайда болуында химиялық әсерлердің, вирустардың, иондағыш сәулелердің маңызы белгілі.



Лейкоздар кездеріндегі ақ қан өзгерістері.

Тез дамитын лейкоздардың бастапқы сатысында лейкоциттік өрнек өзгеруі мүмкін. Жиі лейкопения, тромбоцитопения, анемия байқалуы мүмкін. Өйткені: сүйек кемігінде қалыпты қанөндіру жасушалары ісік жасушаларымен ығыстырылған.

Лейкоздың қарқындауы кезінде қан жасушаларының сүйек кемігінде болатын, жетілмеген жас (бластық) түрлері шеткі қанға шығады және онда лейкоциттердің жалпы саны тым қатты көбейіп кетеді. Шеткі қанда лейкоциттердің жас, бластық, түрлерінің неғұрлым көп болуы тез дамитын, қауырт лейкоздардың белгісі болады.