Ақтан Керейұлы (Қолыңнан кетсе сенгенің)

Біразырақ сөйлейін,
Көтеріп көңіл қошын-ай.
Ренжиді көңілім,
Өтесің, дүние, босына-ай.
Аз күн бір жүрміз айналып
Көктеген жердің отына-ай.
Көңілді паһам аулайын,
Аударып зауал осылай.
Азғын тартар қаз бен қу,
Суалса айдын көлдері.
Өзеннің бойы құлазыр.
Жайлаған кетсе елдері.
Тиянақ кетер дариядан,
Бұзылса шалқып сеңдері.
Дарияға кеме жүзе алмас,
Құрсаулы кетсе шеңбері.
Бай мұрадан айрылар
Атадан қалған қылыш бау
Алынса сандык, теңдегі.
Айдынды туған ер жігіт
Кемшілік табар майданда,
Семсері кетсе белдегі.
Заманнан заман оралса.
Балыққа шортан жем болар
Қарағай басып өрдегі.
Алартқан көзін алашқа
Әйләдір менен қалмаққа
Алынбай кеткен шемдері.
Асылдар кетті қолымнан,
Нұрқасым, Қорек заманда
Азбай бір тұрған белгі еді.
Ниеті таза, көңілі хат,
Жаралған абзал пенде еді.
Айран болады екен ақылың,
Уақыты жетпей қапыда
Қолыңнан кетсе сенгенің.