Абыл Тілеуұлы (Билер мен бектерге айтқаны)

Абыл бірде билер мен бектердің алқасына кездеседі. Олар ақыннан өсиет, насихат өлең сұрайды. Сонда Абыл айтыпты:

Өлеңім сұр жорға аттың сүргініндей,
Қаңтардың қар бораған үргініндей.
Жаманмен мың күн жолдас болсаң дағы,
Жақсының болмайды екен бір күніндей.
Өмірің бір жаманмен өтсе болмас,
Өксітіп ерден дәулет кетсе болмас.
Ағайын сыйласпаса, тіріде оңбас,
Үдере бірге көшіп, бірге қонбас.
Онда - ойын, жиырма бесте желсің, бегілер,
Отызда ой тоқтаткан сенсің, бегілер,
Қырықта қыр басына шыққан бегілер,
Елуде еңкеу тартпай ма, білсең, бегілер.
Албөрі алпысында толған, бегілер,
Желкектей жетпіс жаста солған, бегілер,
Базарда басы шыққан боз жорғадай
Сексенде селкілейді басың, бегілер.
Тоқсанға рә жетсе жасың, бегілер,
Кіртиер кірпігің мен қасың, бегілер,
Қайтарсың жүз жасыңда райыңнан,
Жас кезгі даңқың қалмайды сол ойыңнан.