Бақыт Беделхан (Аяқталмайтын жыр)

Тәтті өмірге келіп еді Ол - ащы үнмен.
Келіп еді Ол - бір алапат тасқынмен.
Сөз-патшасы жүрегінде жаңғырып,
Тайталасты Тағдыр дейтін тақсырмен.

Тайталасты тағдырымен таласты,
Таласудың басы, соңы – бәрі ащы.
Жарасудың жөнін таппай жабығып,
Жазған жыры жан жарасын тағы ашты.

Жыр жазбаса кететіндей жынданып,
Біртүрлі ғой, Ақын дейтін, бұл – халық.
Жазған жырын жел тыңдаса мұңданып,
Ел тыңдаса қалатұғын бұлданып.

Тыңда, ақынды,
көпірі жоқ Көл-Ана,
Тыңда, ақынды, нөпірі көп Жер-Ана,
Тыңда ақынды тіреуі жоқ көк Аспан,
Алау жырдан аунап түсіп, домала!
Домаланған мынау шетсіз дүниеде
Өз мұңыңды тыңдамауға бола ма?