Сырбай Мәуленов (Қос терек)

Тереземнің алдында
Тербетілген қос терек.
Өсіргем жаз айында,
Өзіме тұр еркелеп.
Жас сұлудай жапырақ,
Көз тартады көркімен.
Жел соқса егер қалтырап,
Бетімді үрлеп желпіген...
Ұрпағыма сая боп,
Қалса артта еккенім.
Дермін сонда өмірге,
Босқа келіп, кетпедім
1947

Уылжып бесігінде тілсіз бөбек,
Былдырлап үн қатады әлде не деп.
Жырлайды басында оның бесік жырын,
Табиғат — ана сәби жанды әлдилеп
Жүзінен бір майда леп нұр төгіліп,
Көзінен күнәсіз жан тұр көрініп.
Дүниенің жаңа келген жас қонағы,
Он төртте туған айдай төңкеріліп.
Айтарын айтпады-ау деп тілі шығып,
Сөзіне ынтығасың сонда тұрып:
Бірақ та жүрегіңмен қуанасың,
Көзінен жаудыраған жанын ұғып.
1947

Ояныңдар махаббат, тәтті армандар,
Ояныңдар оба боп жатқан жандар,
Жайылыңдар қайтадан дос құшақтар,
Жалындаңдар қайтадан жастық шақтар!
Ашылыңдар қайтадан қара көздер,
Соғыста өшкен тұр сапқа дана сөздер!
Өшкен өмір аштықта, шөл тамызда,
Тіріліңдер қайта кеп ортамызға!