Жұмағали Саин (Колхоз түні)

Жел де тынған, бір жым-жырт
Кен даланы ой басып.
Жер шеңберін жапты ымырт,
Теңіз көкпен жалғасып.
Кербез аспан шаттанды,
Бетін жұлдыз жасырып.
Көр деп мені мақтанды,
Көзге оттай басылып.
Егінді жер, әсем қыр
Түн сырымен жалғасты.
Көкте жұлдыз, жерде гүл
Бір-бірімен арбасты.
...Күзет. Қырман басында
Ән шырқады Балтабай.
Өзі сүйген жасында
Күзеткені көп бидай.
Құрдасым деп назданар
Ұйқыдағы бір жақтан,
Барқыт көрпе жаз қарар,
Жел сыбырлап қыр жақтан.
Күзетпенен күні өткен
Түнмен көптен бұл сырлас,
Өз өмірін күзеткен
Жүрегіндей бір тынбас.
Қырман басы тас қамал,
Кірпік қақпас Балтабай,
Ұшпас сабан жалғыз тал
Қыбырламас бір бидай.
Күлімдейді сиқырлы
Жеті жұлдыз жар таңдап.
Ыстық дүние бір түрлі
Кетсе зырлап ой шарлап...
Жайнар аспан бір мезгіл
Күлім қағып туар ай.
Туар айды төгіп жүр
Қарсы алады Балтабай.