Қадыр Мырза Али (Сарбаз)

Бәрі, бәрі аяқ-қолы сау ұлдың
Перзенті боп октябрьдей дауылдың,
Шайқасатын
Бір-бір қылыш жонып ап,
Тақтайынан тақтай қоймай ауылдың.
Қаптаған ұл —
Үлкенің не?
Кішің не?—
Айқасатын миялы сай ішінде.
Өлгеніне қарамайтын «Уралап!»
Совет үшін,
Революция үшін деп.
Шұрқырайтын кепкен шыбық —
Атымыз.
Құласаңыз —
Тәртіп солай —
Жатыңыз!
Өлу үшін правомыз болатын,
Жоқ болатын жеңілуге хақымыз.
Тілейтінбіз, толысқанды, толғанды.
Майдан қылып сол төңірек,
Сол маңды,
Артық көрдік
Ақ генерал болғаннан
Чапаевтың жай сарбазы болғанды!
О-ой, не керек!
Ойын қызған шақтарда
Біз бөрідей тиюші едік ақтарға!
Ырза болмай Қадыр деген есімге,
Қызығушы ем Чапай деген аттарға.
Дауылдан соң,
Жаңбырдан соң,
Озонда
Түк қалмайды
Аппақ шаң да,
Тозаң да!
Қызыл болып —
Көзім жетіп жүр қазір —
Бостан-босқа шайқаспаппыз біз онда!
Жақсылықтың ұшқыны ұшып көзінен,
Қайтпайды ер бала күнгі сөзінен!
Мен өзімді
Революцияның
Әлі де
Бір кішкентай сарбазындай сезінем!