Қалижан Бекқожин (Кездесу)

Кездесті бұл екеуі
Түн ішінде құмда бір.
Бұрылып қалай өтеді?—
Қалың оба, сұр дауыл.
— Ей, бұрыл да, тұра тұр,
Мен өтейін, жолды бер.
— Жоқ, өзің-ақ бұра тұр,
Асығыспын, бол, жібер.
— Бұрыл, уақыт кетірме,
Суыт жүрмін мен тіпті
Мал жайлымы шетіне,
Алып келем бұл жүкті.
— Я, мен де солаймын...
Бетпақ шөлдің өрінен,
Жүріп келем талай күн,
Моторлармен, темірмен...
— Таныс маған дауысың,
Айтшы, досым кім едің?
Құмда шофер танысым,
Жоқ еді ғой, білемін.
— МТС-ке келдім мен,
Шофері едім қаланың.
— Мен де келіп Сибирьден,
Жайлау жолын қаладым...
Майданда сен болып па ең?
— Біз ғой, өткен бұрын кеп —
Гвардия полкпен,
Днепрден дүбірлеп.
— Мен де өткемін, тап сол түн
Қисайған тар көпірден.
Днепрге — қан толқын,
Ар жағы жау бекінген.
— Уа, Колечка!
— Бекенім!
Майдан досым, кел бері!—
Құшақтасты екеуі,
Кең көтеріп кеудені.
Қоса шегіп шылымды,
Машинаны суарып...
Достық кеңес құрылды,
Жол сырлары сұралып.
— Онда майдан... мұнда да
Шоферге әлі жол ауыр.
Жүргізбейді бұл дала,
Бұрқап кейде құм дауыл.
— Жорту қызық жапанда,
Іздеп алыс жайлауды.
Келсем жүйткіп отарға
Қойшы жүзі жайнайды.
Мен де қырға қызығам,
Бұл бір рақат іс мүлде,—
Толқып жатса қызыл дән,
Машинаның үстінде.
— Жолдар жақсы зулаған
Жарып дала қу шөлін.
Қуаныш қой бұл маған...
Партияға мүшемін.
— Ендеше дос, қимылда,
Уақытты бос кетірме.
Шұғыл, шапшаң бұрыл да...
Бұрылғандай көпірде.
Екеуі де бұрылды,
Өтті жарып өр белді.
Тездікпенен бұрынғы,
Құйындата жөнелді