Жамбыл Жабаев (Съезге)

Уа, хұрметті ұлы съез!
Баянды болсын қадамың.
Басын қосып отырсың, —
Байтақ жатқан елімнің
Игі жақсы адамын.
Сөз сөйлейін термеден,
Еліммен бірге азат боп
Жерім шыққан көрмеден,
Өлеңде қанша қасиет, —
Ерлеріне елімнің,
Реусіз алтын зерімнің
Бас қосқан ұлы тобыңа,
Байғазыға бермеген,
Тілде қанша қасиет, —
Айшылықты алты аттап,
Асыл сезді тақпақтап,
Топ алдында желмеген,
Заманың мынау құлпырған,-
Бұрын түсте көрмеген:
Ақ-ыйық мұз-балақтай
Қыраннан көз жіберсем,
Көремін елді көлбеген.
Жапалақ ұшпас жапанды,
Бәйшешекке шомылтып,
Жайлау еткен заманым,
Сусыз шөлді құнартып,
Бұлақ еткен заманым.
Қамыс пенен құрайды,
Қолдан қайта туғызып,
Құрақ еткен заманым.
Айыл кескен бауырын,
Арқаның топшы жауырын,
Майға бөлеп сауырын,
Пырақ еткен заманым.
Аш, арықты теңгеріп,
Тарихты билеп меңгеріп,
Қаусаған елге әл беріп,
Кем тарына дән беріп,
Ұжмақ еткен заманым.
Адам аяқ баспайтын
Асқар Алатауларды,
Адамға керек мүліктің
Бұлағы еткен заманым.
Ит байласа тұрмайтын
Патша мен байдың мекенін,
Арамзадан арылтып,
Береке; бахыт, рахатқа
Төгілдіріп малынтып,
Бір жүз жетпіс миллион
Ерлеріне еңбектің
Тұрақ еткен заманым.
Көрсе таңға қалатын,
Қараса үлгі алатын,
Берекелі елімді
Жер шарына нұр берген,
Шырақ еткен заманым.
Осының бәрі ұлы еңбек,
Өз еліне жұмсаған
Адамзаттың алыбы, —
Ұлы Сталин дананың.
Уа, хұрметті ұлы съезім!
Қала менен дала да,
Колхозданған ауыл да,
Кәрі менен бала да,
Заңға қолын жайып тұр;
Соларға қосып даусымды,
Домбыра қолға құстадым,
Жаңа заңды заңды етіп,
Бірге шырқап әндетіп,
Құлпырып тұрған елімді
Мұнан да көркем сәнді етіп,
Тарқады мүлдем құштарым.
Қалың қазақ баласын
Туысына теңгерген,
Жасасын ұлы Сталин!