Жамбыл Жабаев (Сталинді тығдадым)

Алатау шыққан күнмен мұнарланып,
Нұрлана, сәулелене тұрды жанып,
Күмістей жұлдыз көкте, алма бақта,
Үн шашты радио толқынданып.
Сол үнді мен тыңдадым құлақ түріп,
Қуанды қарт жүрегім аласұрып,
Тұрғандай иранбақтың ортасында
Бұлбұлдай төгілтейін жырды құйып
Асқындай алыстағы Кремльден,
Тасқындай қол шапалақтауды көрген.
Оята жердің жүзін, жүрек жылыта
Өрге өрлей данышпанның үні өрбіген!
Үн тыңдап тыныштыққа жиһан батқан,
Тарихи уақыт бүгін сағат соққан.
Тербете трибунды құрыш дауыс,
Баяндап көсем сөзін саңқылдатқан.
Грузин тыңдап тауда, қазақ қырда,
Белорус, зыйрян елі гүлді орманда,
Халқымыз данышпанның әрбір сөзін
Сақтаған көкейіне тыңдағанда.
Сөзінде құрыш қуат жалындаған,
Сұлулық, сенімділік сағындырған.
Мейрімді жанға жайлы аталық сөз,
Кіршіксіз ойын таза ұғындырған.
Жанды сөз жаңа заңнан, дүниені —
Орады, күннен жылы ойды-қырды.
Жасырақ ағұстағы жемістен де,
Жұлдыздан сұлуырақ, таңнан нұрлы.
Ұмытпан ноябрьде осы күнді,
Сондықтан домбыраны, әнді, жырды
Шырқадым, шын жүрекпен халықтардың
Қалтқысыз атасына шаттық күйді.
Сен мәңгі данышпандар данышпаны!
Қолыңмен жазылды нұр халық заңы.
Бауырым, ер Сталин, рахмет!
Қуандым Отаныммен бірге тағы