Мұқағали Мақатаев (Дүркіреп тұрған көктемде)

Дүркіреп тұрған көктемде ,
Сіркіреп нөсер төккенде
Күркіреп жатқан бұлтты ,
Найзағай шаншып өткенде ,
Есіңемені алғайсың .
Қазбауыр бұлттар мұңғанда ,
Орманға жазда барғанда ,
Арманда мені , арманда!
Оңаша,жазғыз қалғанда ,
Есіңе мені алғайсың .
Қараша келген шақтарда ,
Құлазып тұрған бақтарда
Қурайлар сыңсып жатқанда ,
Жапырақ жайрап жапқанда ,
Есіңе мені алғайсың.
Ақ ұлпа жерді жапқанда,
Ағаштар сырға таққанда,
Бозарып атқан ақ таңда,
Бозарып тұрып ақпанда,
Есіңе мені алғайсың!
Есіңе мені алғайсың!