Ерлан Ахмет (Махаббаттың пәктігі)

Көрді.
Сезді.
Көнді.
Сенді.
Бақыттың
бауырында бара жатты батып күн.
Жанарында жымыңдайды сол бір кез –
қанатында қалықтаған уақыттың.

Сағыныштың сауырынан түн өпсін,
аңсаулардың толқынын да үдетсін.
Хақ арманның алынбайтын қамалын
талқандайды лүпілімен жүрек шын.

Сезіміңді баурағанда күй-керім,
мүмкін бе екен қызуына күймеуің?!
Ақ тамақтың солынан бір, оңынан
алма кезек құшырланып сүйді ерін.

Көк белдерге емізеді таңы нұр,
арнасынан тасытады жаны жыр.
Көкейінің мың үмітін арқалап,
жұп келеді жол үстінде тағы бір.