Лай суға май бітпес қой өткенге,
Күлеміз қасқыр жалап, дәметкенге.
Сол қасқырша алақтап түк таппадым,
Көңілдің жайлауынан ел кеткен бе? .....

Жұрт айтатын,
Кең дейтін жаны ақынның.
Сол кеңдіктен бір ғажап табатын мұң.
Маңдайында жазуы бар дегенде
Аузымды ашып,
Аң-таң болып қалатынмын.

Бір қиялға содан соң бойлайтынмын,
Жігерімді жалынға....

Өр Алтайдан Атырауға дейін тыныштық орнатқан қазақ елінің талай күрделі тарихи кезеңдерді басынан кешкені баршамызға белгілі. Темірдей төзімді, рухы биік халық жоңғарлардың қалың қолының шабуылына төтеп берген. Қалың елмен бірігіп, бір жеңнен қол шығара білген қазақ батырлары Қаракерей Қабанбай, Қанжығалы Бөгенбай, Шапырашты Наурызбайлар азулы жауды Аңырақайда аңыратып жеңсе, Райымбек сияқты киелі батырлар кейін шапқан кесапат жауды қасиетті қазақ жерінен біржола қуып тастаған. Қазақ жерін отарлап, бірте-бірте өз мақсатын орындап келе жатқан орыс патшалығы мен қарны жуан билерге қарсы шыға білген нағыз ерлік көрсеткен «Тебінгі теріс тағынып, темір қазық жастанған» да өр рухты, қайратты қазақ батырлары.......

Сүйкімді жүзіңді, сүйкімді күлкіңді, сүйкімді қылығыңды, сүйкімді сөзіңді, сүйкімсіз ететін- сүйкімсіз мінез!
***

Көрікті жүзіңді, көріксіз ететін.....