Жапырақ,
Сенің бойың биік менен,
Мен деген қырда туып, күйікте өлем.
Кешқұрым,
Ауа тұнық,
Құр отырмын
Дүниенің бар тылсымын.....

Шаңқан ауылын арманның атап қонып,
Қыз қолынан шай iшу атақ болды.
Сұрақ болдың – себебi сұлулығың,
Бiр шешiмiн таппадым, шатақ болды.

Екi түрлi ой, ортада сызық, сiрә!
Өзiме аян жүрмегенiм қызық сұрап.
Арысы – бiр сезiм пернем.....

Иiлместi жатсаң да иiп мейлi,
Арман қуу шынымен күйiк кей күн.
Арман – тау ғой, қаншалық жақындасаң,
Сұлбасы да соншалық биiктейдi.

Көргенiңе көңiл бұл көнбес бiрақ
«Тақыр жерден батырың өлмес құлап»
дейсiң дағы тартасың.....

Махаббат үшiн бiр екен ессiз, естiң де,
Шын ғашықтарда болмайды екен ес мүлде.
Дәл мендей сенi сағына аңсап жалғанда,
Дәл мендей сенi сүймеген шығар ешкiм де.

Дәл мендей сенi сүймеген шығар ешбiр жан,
Өзiңдi iздеп тал түсте көше, кеш қырдан,
Мен қазiр, жаным, шайыр.....

Асау арман кеудеге симағасын,
Қиналасың,
Ашыған ми боласың.
Амал бар ма
Ақынға алабұртпай
Ару-өмір өрт-ғұмыр сыйлағасын.

Өртенесің,
Өртейсің,
Жалындайсың,
Таптырмайсың,
Таппайсың.....

Нұр шашылған аспанның аясында,
Мынадай сұлулыққа тоясың ба?
Көзiң түссе өзiңдi ұмыттырар,
Махаббат та, мәрттiк те, бәрi осында.

Көне өлеңiң секiлдi жаңа өлеңiң,
Табиғат-ай, не деген шебер едiң?
Осынау ақ айдынның.....

Сен сұлусың,
Сабырлымын мен бiрақ,
Әнге айналсаң,
Еститұғын мен құлақ.
Бұлтсың ба,
Тосқауылың тау да мен,
Сенi қуған желдi демен
жау көрем.

Бозара атқан таңым болсаң,
Ертеңмiн,
Көрiктiсiң,
Күлкiң оттай.
Өртендiм.
Өртенiп ем өшкенiм.....